سرم را سمت آسمان بالا بردم. ستاره ها آرام به این صحنه ها نگاه می کردند.
نمی دانم چه چیزی #علی_اکبرهای_خمینی_ره را پس از چهار روز از پا در آورد؟!
#جراحت؟!
#خون_ریزی؟!
#تشنگی؟!
#و …
غرور انگیزترین قسم این داستان اینجا بود که بعضی از همین بچه ها، قمقمه های دوستان #شهید خود را که مقداری آب داشت پیدا می کردند، اما با آنکه خود از شدت تشنگی می سوختند، به آب لب نزده و آن را برای دوستان #مجروحشان در کانال می آوردند.
به راستی این بچه های #شانزده، #هفده_ساله این رسم جوانمردی را از کجا آموخته بودند؟!
رزمنده ای که می توانست به راحتی خود را سیراب کند و جان خود را نجات دهد، تنها به خاطر کمک و یاری به دوستان #مجروحش، نه تنها حاضر به عقب نشینی نبود، بلکه حتی از آبی که به زحمت پیدا کرده بود، قطره ای نمی نوشید.
این مصداق دقیق همان آیه ی نورانی #قرآن است که «هرگز به حقیقت نیکی به طور کامل نمی رسید تا از آنچه دوست دارید انفاق کنید.»
بله این حماسه در فکه و در کانال کمیل اتفاق افتاده است.رزمندگان
اینها روحیه فداکاری و اخلاص بچه های گردان کمیل است.
امروز مشکلات دنیوی ما یک هزارم مشکلاتی که این رزمندگان تحمل کردند هم نخواهد بود.
